Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Praesertim cum in re publica princeps esse velles ad eamque tuendam cum summa tua dignitate maxime a nobis ornari atque instrui posses. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Duo Reges: constructio interrete. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Natura sic ab iis investigata est, ut nulla pars caelo, mari, terra, ut poëtice loquar, praetermissa sit; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.

Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Hic ambiguo ludimur. Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum rerum appetendarum. Tum mihi Piso: Quid ergo? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quam quidem certationem homo et acutus et diligens, Chrysippus, non contemnit totumque discrimen summi boni in earum comparatione positum putat. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Temporibus autem quibusdam et aut officiis debitis aut rerum necessitatibus saepe eveniet, ut et voluptates repudiandae sint et molestiae non recusandae. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna principibus, digna regibus. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Ex quo intellegitur, quoniam se ipsi omnes natura diligant, tam insipientem quam sapientem sumpturum, quae secundum naturam sint, reiecturumque contraria.

Ut bacillum aliud est inflexum et incurvatum de industria, aliud ita natum, sic ferarum natura non est illa quidem depravata mala disciplina, sed natura sua. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;